Hoe anders was het toen
Levende herinneringen aan de oorlog;
het worden er steeds minder.
Zij overlijden - zoals het hoort
op hoge leeftijd- in een vrij land.
Hoe anders was het toen?
Vrij, mede door hun inzet om
hiervoor te strijden en de deken
van vijandigheid en onderdrukking
af te werpen;
de agressor te verdrijven.
Hoe anders was het toen?
Wat hebben zij, vrijwel altijd
weloverwogen, hun leven in de
waagschaal gesteld, om zo dat
van anderen te redden.
Hoe hoog was die prijs?
Tot nu, bijna 75 jaar na de bevrijding
werden hun verhalen opgetekend;
dienden zij als scenario voor films.
Maar heel vaak wensten de acteurs
van toen hierover te zwijgen.
“ Uit respect voor allen
die hen ontvielen”
Zij verwerkten het verlies van
familieleden, vrienden of geliefden
liever alleen en sloten de kostbare
herinneringen op in hun hart.
Uit respect, of uit bescheidenheid,
bang hun daden teveel op de
voorgrond te plaatsen.
Soms kropen ze even uit hun schulp.
Bij de onthulling van een beeld of kunstwerk,
een tentoonstelling of historische optocht.
Initiatieven van burgers, omdat zij
beseffen dat wij ook voor onze volgende
generaties de geschiedenis levend
moeten houden.
Laten we ieder jaar op 4 mei bij elkaar blijven
komen, om te herdenken
“ hoe anders het toen was”.
Wim Schut, mei 2019